Rasy Smoków

V O L U U N R U

Pierzak, Anielski

Najmniejszy ze smoków. Jest uosobieniem spokoju i przyjaźni. Smok ten nie jest większy od człowieka, gdy stanie na tylnych łapach. Jego barwa jest biała lub szara, wszystkie młode jednak mają ciemne upierzenie. Ciekawostka o nich polega na tym, że jako jedyne ze wszystkich gatunków smoków mają upierzenie, zarówno na skrzydłach jak i na ogonie. Grzbiet pokryty jest krótkim i lekkim puchem, zaś tylko na brzuchu posiadają łuski. Mimo to, są one bardzo miękkie i łatwe do przebicia. Smoki te nie są najlepsze w walce, dlatego trzymają się zazwyczaj w stadach lub przy swoich ludzkich właścicielach. Nawet, jeżeli są pod władzą ludzi, nie krzywdzą swoich ani innych ze swojego pokroju.

G O R G O N   J A S K I N I O W Y

Kolczaty, Jaskiniowiec

Jeden z najrzadszych gatunków. Jest to smok najczęściej czarnej lub ciemnoszarej barwy o ogromnych, postrzępionych skrzydłach, z których korzysta tylko w razie niebezpieczeństwa. Smok ten osiąga długość koło pięciu metrów, a rozpiętość skrzydeł może sięgać nawet do trzynastu metrów. Żyje on jak sama nazwa wskazuje tylko w jaskiniach, górach czy kanionach, przez co jest rekordzistą w rzadkości. Mimo iż najmniej popularny, to najbardziej niebezpieczny. Jego szyja ozdobiona jest półmetrowymi kolcami. Gdy przedstawiciel tego gatunku się zdenerwuje lub poczuje zagrożenie, wydzieli z pyska tzw. gaz, z którym starcie jest natychmiastowo śmiertelne.

T E R R O R Y T   O G N I S T Y

Wulkaniczny, Ognik

Zagorzały fan wulkanów, ogromnej temperatury i ognia. Jeden z na prawdę niewielu gatunków, których żywiołem przewodniczym jest ogień. Dorosłe smoki są stosunkowo niewielkie, albowiem mierzą koło trzech metrów. Mają bardzo gruby i krótki ogon. Główną bronią tego gatunku jest właśnie ich ogon, którym mogą mocno przywalić przeciwnikowi, lub też nawet rywalowi ze swojego gatunku. Mają dosyć agresywny charakter, przez co ludzie boją się ich najbardziej. Zakładają gniazda w górach, najczęściej w wulkanach lub po prostu tam, gdzie temperatura jest wysoka. Czerpią energię z ciepła oraz są smokami stadnymi. Dorosłe bardzo bronią młodych nawet, jeżeli nie są ich rodzicielami.


G O R G O N   L E Ś N Y
 Wędrowiec, Nielot, Leśnik
 

Nie ma nic wspólnego ze swoim kuzynem. Jest to kilku metrowy, leśny smok. Mimo posiadania skrzydeł, nie mają one błony, przez co smok nie może latać. Jednak dzięki krótkim odnóżom i długim pazurom, świetnie się wspina. Gad jest bardzo łagodny, nie krzywdzi nikogo, chyba, że w samoobronie. Nie opuszcza swego ukochanego terenu nigdy. Nie jest to ani smok samotny, ani smok stadny. Chętnie wchodzi w interakcję z innym napotkanym smokiem, jednak samotnie broni swego terenu. Ludzie bardzo interesują się owym gatunkiem. Można go nawet oswoić, jednak opcja ta jest ryzykowna. Nie jest gatunkiem, który posłusznie wszystko robi. Poza tym, Gorgon Leśny jest tzw. Wędrowcem, nie prowadzi osiadłego trybu życia.


 T E R R O R Y T   L O D O W Y
 Bezskrzydły, Zmarzlak

Nieco większy od swego ciepłolubnego kuzyna. Zamieszkuje on wysokie góry o zimnym klimacie pokryte śniegiem. Nie ma skrzydeł, przez co też nie może przemieszczać się do gniazd innych gatunków. Również smok stadny, mimo wszystko o dosyć łagodnym usposobieniu. Mroźnego gazu używa tylko do zapewnienia sobie chłodnego klimatu. Atakowany stara się zmienić swoje położenie, zaatakuje tylko, jeśli przeciwnik będzie chciał skrzywdzić młode lub zbytnio się zbliży do smoka. Przez większość życia składa jaja lub śpi, jednak potrafi się mimo wszystko obronić. Jego populacja jest stosunkowo wielka, przez co jest to najpopularniejszy gatunek na wyspie.


O S T R O S K R Z Y D L A K
 Szarak, Dwunóg, Poszarpaniec

Przedstawiciele tego gatunku są samotnikami, obracają się tylko i wyłącznie w towarzystwie swej partnerki. Już za młodu uczą się latać i polować. W wieku dwóch lat odłączają się bezpowrotnie od gniazda, w którym niedługo pojawią się kolejne małe smoki. Ich barwa zawsze jest szara, lekko srebrnawa. Żyją w górach, kochają latać i polować. Żywią się każdym mięsem, nawet ludźmi. Ich cechą szczególną są "obszarpane" skrzydła, które dodają im groźnego i mrocznego wyglądu. Ciekawostką o nich jest to, że nie są to do końca smoki, bowiem posiadają tylko dwie pary odnóży. Ludzie jednak zaliczają je do smoczego gatunku.

P L A G A T O N

Pustelnik, Rogacz

Są to można powiedzieć jedne z niewielu smoków, które u ludzi wzbudzają podziw. Podobnie jak Voluunru czy Błękitne Podniebne, są smokami przystosowanymi głównie do latania. Posiadają ogromnych rozmiarów skrzydła proporcjonalnie do reszty ciała, które pozwalają im na pokonywanie przestworzy przez długie, długie godziny, jeśli nie dni. Ich cechą charakterystyczną jest to, że jako jedyne smoki z tych ziem poruszają się na tylnych łapach, niczym ludzie. Ciekawe, czyż nie? Plagatony oprócz wymienionych wcześniej ogromnych skrzydeł, mają również długie szyje i wielkie, grube rogi wyrastające z połączenia żuchwy. Te majestatyczne i ogromne gady lubują się w bagnach i pustkowiach, jako że są raczej samotnikami. Gdy jednak jakiś człowiek wejdzie im w drogę, nie skończy zbyt dobrze.

K O Ś C I O M I A Z G
Zatruwacz
 

Jeden z największych smoków. Razem z ogonem, który jest równy półtora długości samego tułowia smoka, Kościomiazg ma długość ciała osiągającą piętnastu do szesnastu metrów. Jego barwa może być różnoraka, choć ze względu na obszar, w którym ten gatunek żyje, barwa ta jest ciemna, zaś za młodu smoczki mają szarą lub brązową barwę. Gad ten zamieszkuje pustkowia, pustynie oraz lasy. Gdy poczuje zagrożenie, spluwa przeciwnika wiązką oślizłej, fioletowej mazi, która wyżera ciało niczym kwas żołądkowy. Dosyć popularny wśród smoków gatunek, na który często polują Łowcy Smoków. Populacja jest dosyć duża, dlatego też Łowcy chcą ją zredukować.


B Ł Ę K I T N Y   P O D N I E B N Y
Podniebnik, Obłokowiec

 

Smoki te występują dość często, nie są one bynajmniej groźne, aczkolwiek niezwykle nieufne i uparte. Ich kończyny nie są zbyt silne w porównaniu do skrzydeł, na których utrzymywać się mogą całymi dobami. Na samych łapach nie potrafią się poruszać dłużej niż kilka godzin. Niezwykłe, nieprawdaż? Nie są zbyt wielkie - choć również i nie małe. Przeciętny Obłokowiec mierzy sobie około cztery metry, największe zaś sięgają do sześciu. Rozpiętość ich skrzydeł jest właściwie dostosowana do wielkości danego przedstawiciela tak, aby ten mógł swobodnie na nich manewrować. Żyją najczęściej w niewielkich grupkach, nie spoufalają się zbytnio z innymi rasami, nie licząc Voluunru. Z natury usposobieniem obie rasy są bardzo podobne, dzięki czemu potrafią się dogadać. Są najszybszymi i najbardziej zwinnymi, rzecz jasna w powietrzu, smoczydłami na tych ziemiach.

G R O M O G R Z M O T

Grzmotnik, Gromowładny

Smoki te stanowczo nie są przyjaźnie nastawione do rasy ludzkiej, która stara się przejąć prym na ziemiach ów bestyj. Grzmotniki wykorzystują każdą szansę na zredukowanie liczby przedstawicieli ludzi chociażby w okolicach miejsca, w którym tymczasowo przebywają. Prowadzą koczowniczy tryb życia, posiadają niezwykłą umiejętność uderzania piorunami z paszczy. Dotknięcie ich łusek powoduje porażenie prądem, które dla ludzi jest śmiertelnie niebezpieczne. Rasa ta najpotężniejsza okazuje się być podczas burz i sztormów; wtedy najczęściej wychodzą z ukrycia i ruszają do ataku. Czasem formują stada, chociaż zdarzają się samotnicy. Ich barwa łusek bywa różnorodna, rozmiarami zaś dorównują Terrorytom Lodowym. Z wyglądu nie da się ich odróżnić, mogą być naprawdę różnorodne. Dlatego też są równie groźnie. Można je bowiem pomylić nawet z łagodniejszymi rasami [nie licząc Voluunru], co jest błędem. Są jednak pozytywnie nastawione do innych ras.

L A T A J Ą C Y   B E Z S K R Z Y D Ł Y

Wężownik

 

Swoją posturą przypominają wyrośniętego węża posiadającego obie pary masywnych łap. Ich specjalną umiejętnością jest to, że mimo braku skrzydeł potrafią latać. Ich ciała są niezwykle długie. Samce są masywniejsze od samic, które są zdecydowanie smuklejsze. Samce również różnią się tym, że ich grzbiet porasta różnobarwne futrzaste włosie. U samic pozornie nie ma nic, jednakże spod łusek mogą wystawić, niczym kot pazury, swoje szpikulce. Wprawdzie wszyscy przedstawiciele ów rasy mogą to zrobić do obrony i niczym jeż całe ciało pokryć ostrymi i twardymi szpikulcami. Są rasą raczej neutralną, poruszają się zazwyczaj w parach i prowadzą osiadły tryb życia. Są roślinożercami, co również u nich jest dość niezwykłe. Ich ubarwienie potrafi być różnorodne. Zazwyczaj zieją zwykłym ogniem, lecz bywają wyjątki, które z paszczy wydalają inne substancje.